Sint Jozefkoor Helmond

​Om het vuur brandend te houden

 

Waarom werd een goed draaiende molen al na 20 jaar afgebroken om er in 1923 een kerk voor in de plaats te zetten? Hoe heeft het kunnen gebeuren dat in weerwil van de algehele malaise vanaf 1929 in één specifieke wijk iets volkomen nieuws ontvlamde? Hoe was het mogelijk dat in een arbeiderswijk van een eenvoudig provinciestadje die ene lagere school leerlingen afleverde die buitensporig muzikaal geschoold waren en daarmee vóór en na de Tweede Wereldoorlog nationaal en internationaal furore maakten?

 

Dit boek (25o pagina's, harde kaft, gebonden) bekijkt de ontwikkeling van een Helmondse parochie en wijk vanuit het perspectief van 100 jaar Sint Jozefkoor. Het verhaalt over de ontwikkeling van het koor vanaf de oprichting in 1922, de groei met name na 1950 en de nationale betekenis van het Helmondse Theo Driessen Instituut tot een spreekwoordelijk instituut met vele vestigingen in Nederland.

Waarom doofde in de jaren ’60 en ’70 het vuur bij veel koorleden net zo snel als het ontbrand was? Wie waren het die niet de kwantiteit konden vasthouden, maar wel de kwaliteit poogden te behouden en hoe kan het dat in de huidige tijd, die toch niet bekend staat om kerkelijke betrokkenheid het oude vuur in Helmond nasmeult?

 

Het Sint Jozefkoor wil zich niet conformeren aan een grijze visie op het verleden door het gregoriaans zogenaamd verantwoord en daarmee braaf en afgemeten te vertolken.  Het koor wil zingen met de gloed van toen.  Het vuur dient keer op keer te worden opgerakeld en de grijze as worden weggeblazen van de onderliggende gloeiende kool. 

Om het vuur brandend te houden....

​